Ten niezwykły samochód został zaprojektowany przez samego Chucka Jordana. L'Universelle był z pewnością prekursorem popularnych dzisiaj miniwanów. Samochód miał być specjalnym samochodem z okazji 50-milionowego samochodu koncernu General Motors.
Samochód był bardzo rewolucyjny pod względem designu, nadwozia, przedniego napędu i szeregu rozwiązań technicznych. Samochód został pokazany na wystawie Motorama w 1955 obok innych dream carów GM: Oldsmobile'a Delty, Chevroleta Biscayne, Pontiaka Strato Star i Buicka Wildcat III oraz Cadillaca LaSalle II. Impreza została rozpoczęta pokazem w nowojorskim hotelu Waldorf Astoria, następnie samochód został pokazany w innych miastach; Miami (w lutym), Los Angeles i San Francisco (w marcu) i w końcu w Bostonie (w kwietniu).
Samochód był napędzany silnikiem Pontiaka V8 o pojemności 288 cali sześciennych i mocy 188 KM oraz osadzony tuż za przednimi kołami. Za podwozie posłużyła rama do buicka roadmaster. Wyjątkowy był mechanizm otwierania bocznych drzwi. Składały się one jak scyzoryk i można było je podnieść do góry. Usytuowanie silnika pozwoliło na wygospodarowanie bardzo niskiej podłogi i niezwykle obszernego wnętrza. Podwozie spoczywało na 13-calowych kołach.
Bardzo kłopotliwy okazał się natomiast system chłodzenia. Z powodu takiej lokalizacji silnika chłodnica została zamontowana za tylnym siedzeniem kierowcy (!) pod określonym kątem. L'Universelle niestety nie był do końca sprawnym i w pełni funkcjonalnym samochodem Zupełnie inny był też system kierowniczy. Kierownica była ustawiona niemalże pionowo, zaś lewarek skrzyni był umieszczony w kolumnie kierownicy. Określenie "skrzynia" jest umowne, był to bowiem zespół dwóch połączonych ze sobą skrzyń biegów (cięgna pionowe i poziome).
Rozdział napędu był bardzo optymalny (54/46). Wnętrze bagażowe miało wysokość 5 stóp i 9 cali. W sumie można było takim samochodem przewieźć bagaż o wadze 1000 funtów. Pojemność wnętrza wynosiła 173 stóp sześciennych.
Samochód zostal polakierowany w miedziowy kolor metalik, zaś wnętrze kierowcy bylo wyściełane jasnobrązową skórą dopasowaną do koloru nadwozia. Większość nadwozia została wykonana z metalu, wyjątek stanowił przód, który został wykonany z tworzywa sztucznego.
Publiczność na Motoramie była zachwycona wozem, szefostwo koncernu zastanawiało się nad wdrożeniem L'Universelle do produkcji. Po początkowej euforii okazało się, że wpływy ze sprzedaży byłyby za małe, by pokryć choćby koszt wdrożenia do produkcji i projekt ten zamknięto po cichu. Sam samochód nie przetrwał do dzisiaj, został zniszczony pod koniec lat 50-tych XX wieku.
Część rozwiązań i pomysłów pokazała się natomiast w wersji modelu Chevroleta Corvair, zwanej Greenbrier w 1961 roku.
