George Preston Dorris (1 stycznia 1874 – 1 stycznia 1968) był amerykańskim przedsiębiorcą motoryzacyjnym. Od małego przejawiał zainteresowanie techniką. W latach 1896-97 zbudował eksperymentalny samochodzik w rodzinnym sklepie rowerowym w Nashville w stanie Tennessee. Wkrótce przeniósł się do St. Louis w stanie Missouri, gdzie dołączył do innego pasjonata motoryzacji Johna L. Frencha, by wspólnie założyć spółkę motoryzacyjną St. Louis Motor Company. Dorris był tam głównym inżynierem. Wspólnikami w firmie byli natomiast matka i brat Johna, Horace.
Gdy w 1905 roku French przeniósł się do Peorii w stanie Illinois, Dorris opuścił spółkę i w następnym roku założył swoją własną firmę nazwaną swoim imieniem, Dorris Motor Car Company. Wkrótce po odejściu Dorrisa spółka St. Louis Motor Carriage Company i jego założyciel French zbankrutowali.
Wspomniane wcześniej przedsiębiorstwo Saint Louis Motor Carriage Company produkowało runabouty z silnikiem jednocylindrowym. W epoce, kiedy automobil był przywilejem dla ultrabajecznie bogatych ludzi, jednak ambicje techniczne Dorrisa sięgały jednak wyżej i pragnął produkować samochody najlepsze pod względem jakościowym. Inną filozofię wyznawał Henry Ford, który oferował tanie fordy t, dzięki temu zmotoryzował Amerykę i pośrednio prawie cały świat. Dla porównania, firma Dorris produkowała 300 aut rocznie. Trzeba tu powiedzieć, że o ile Detroit jest teraz stolicą motoryzacji amerykańskiej, na przełomie XIX i XX wieku nie było oto oczywiste. W tym czasie o miano stolicy American Iron walczyły także Cleveland w stanie Ohio i St. Louis w stanie Missouri.
Dorris był w swojej firmie prezesem. Przez lata szefował swojej firmie z powodzeniem. Czasy jednak się zmieniały i pojawił się plan połączenia firm Dorris z Wintonem. Fuzja ta jednak nie doszła do skutku i w 1926 roku wytworzono ostatniego dorrisa, zanim firma ogłosiła bankructwo. G.P. Dorris wycofał się całkowicie z branży motoryzacyjnej, jednak nie porzucił biznesu, prowadząc działalność w innej branży.
Do dziś przetrwało bardzo niewiele dorrisów, bo szesnaście, z czego rodzina założyciela firmy posiada sześć. Reszta znajduje się albo u kolekcjonerów lub w muzeach motoryzacyjnych.