Pierwszy z serii F-88. Podwozie osadzone na podwoziu o rozstawie osi 102 cali bylo zbudowane z tworzywa sztucznego. Ten zgrabny kabriolet miał kilka ważnych rozwiązań stylistycznych nawiązujących wyraźnie do pierwszego dream cara Oldsmobile'a Starfire'a z 1953 roku.
Przede wszystkim były to tylne światła w kształcie pocisku, wyrzeźbiony tylny zderzak z chromowanymi aplikacjami oraz szeroki wlot powietrza na przedzie z misternym grillem chłodnicy. To ostatnie rozwiązanie stylistyczne zostało potem powtórzone na seryjnych modelach Oldsmobile'a w latach 1955-57. Podobnie ma się z boczną linią nadwozia, też wyraźnie nawiązuje do F-88.
Z przodu zaś były plastykowe osłony przednich reflektorów. Ciekawym rozwiązaniem technicznym i wuzalnym było usytuowanie koła zapasowego pod bagażnikiem. Z tylnym zderzaku kryły się drzwiczki, które można było odchylić w dół, by wyciągnąć koło zapasowe.
Pod maską drzemała widlasta ósemka o pojemności 324 cali sześciennych i mocy 250 koni mechanicznych. Zaś wnętrze mieściło dwie osoby. Instrumentarium miało charakter lotniczy i dzieliło deskę rozdzielczą na dwie części. Zestaw zegarów był ustawiony poziomo od deski aż do podłogi.
Podwozie zostało pomalowane na złoty kolor, zaś tapicerka została wykonana ze świńskiej skóry.
Od tego modelu dywizja Chevroleta (a w szczególności dział Corvetty) przejęła zwyczaj klonowania sportowych prototypów, a w ślad za Chevroletem poszły inne dywizje GM.
Samochód przetrwał, ostatnio został sprzedany na aukcji za kilkumilionową kwotę.
