Carpedia

Comments

You are here:Carpedia»History»CARS»Independents»Kaiser-Frazer Corporation»1950-1954 Henry J
Monday, 09 May 2016 17:31

1950-1954 Henry J

 

   Jeden z interesujących rozdziałów historii motoryzacyjnego koncernu Kaiser-Frazer Corporation. Pomysł na to auto był autorstwa Henry’ego J. Kaisera. Miał to być współczesny odpowiednik Forda T: niedrogi, dostępny dla każdego i produkowany nieskomplikowanymi, a wiec tanimi sposobami. Chodziło także o tych klientów, którzy mogli pozwolić jedynie na auto używane. Henry J był także pionierską próbą stworzenia amerykańskiego samochodu kompaktowego.

   Produkcja samochodu z silnikami sześciocylindrowymi rozpoczęła się w lipcu 1950, zaś z silnikami czterocylindrowymi krótko po święcie pracy (w USA jest to pierwszy poniedziałek września). Oficjalna prezentacja była 28 września tego samego roku. Produkcja tego samochodu trwała do 1954 roku.

   By sfinansować to karkołomne przedsięwzięcie motoryzacyjne, koncern KFC otrzymał w 1949 roku rządową pożyczkę. Finansowanie obejmowało szczegółowe warunki produkcji takiego samochodu. Miał być to co najmniej pięcioosobowy samochód zdolny rozwinąć prędkość co najmniej 50 mil na godzinę (80 km/h) w różnych porach czasowych. Uwzględniając podatki federalne i koszty produkcji, samochód miał kosztować nie więcej niż 1,300 dolarów (przekładając na współczesne realia 2016 to 12,786 dolarów). Ponadto samochód miał być dostępny do sprzedaży nie później jak 30 września 1950 roku.

   W celu uproszczenia i obniżenia kosztów produkcji, Henry J został zaprojektowany z użyciem jak najmniejszej liczby części i podzespołów. By zaoszczędzić na kosztach wytłoczek, wczesne egzemplarze Henry’ego J nie miały klapy bagażnika, zaś dostęp nań odbywał się poprzez złożenie tylnej kanapy. Innym trikiem na obniżkę kosztów był fakt produkcji jednego tylko nadwozia (2-drzwiowy sedan ze stałymi tylnymi szybami bocznymi. Na wyposażeniu natomiast brakowało schowka w desce rozdzielczej, podłokietników, osłon przeciwsłonecznych w podsufitce i fletnerek bocznych.

   Klienci mieli do dyspozycji dwa silniki: czterocylindrowy o pojemności 134.2 cali sześciennych (2.2 l) I mocy 68 KM (51 kW; 69 PS) lub sześciocylindrowym dolnozaworowy o pojemności 161 cali sześciennych (2.6 l) I mocy 80 KM (60 kW; 81 PS) Silniki te były dostarczane przez spółkę Willys-Overlanda, wchodzącą w skład koncernu KFC. Zaś silniki czterocylindrowe były stosowane w Jeepach serii CJ-3A, po nieznacznych modyfikacjach. Blok i wewnętrzne części były współzamienne. Przy oszczędnej jeździe silnik ten spalał 6,7 litrów na sto km (35 mil na galon).

   Zanim samochód Henry J zadebiutował na rynku, pierwsze egzemplarze produkcyjne zostały przewiezione do Arkansas, gdzie dziennikarze motoryzacyjni jeździli nimi po trudnych odcinkach, przejeżdżając przeciętnie 161 km (100 mil). Przekładając to na normalne warunki użytkowania odpowiadało to 5 tysiącom mil (ponad 8 tys. km).

   Chociaż Henry J był tanim samochodem, to jednak najtańszy model Chevroleta 150 kosztował niewiele więcej i był o wiele większy. Ważna była także funkcjonalność samochodu. Tylne szyby były opuszczane, a bagażnik można było otworzyć normalnie. Większe były także konkurencyjne najtańsze modele Forda i Plymoutha, nie mówiąc o tym, ze oferowały więcej przestrzeni w środku. Toteż w roku 1951 koncern KFC oferował opcjonalnie klapę bagażnika jako zestaw akcesoriów razem z innym zestawem do upiększenia samochodu.

    Reklamy samochodu wskazywały na najmniejsze koszty eksploatacji. Choć czasy racjonowania benzyny się skończyły w sierpniu 1945 i obecnie benzyna kosztowała przeciętnie 27 centów za galon (3,8 litra), to jednak odwoływano się do ekonomii samochodu. Samochodem można było przejechać 25 mil na galonie (94,4 litrów na sto kilometrów), a w 1953 roku Henry J zdobył główną nagrodę w wyścigu Mobil Economy Run.

   Ponieważ w 1951 roku sprzedaż była niezadowalająca, pozostałe niesprzedane egzemplarze z rocznika 1951 przemianowano na 1952. Dodano wtedy koło zapasowe z tyłu (Continental kit) oraz lepsze wyposażenie wnętrza. Tak przerobione samochody sprzedawano potem jako Henry J Vagabond. Były one dostępne z silnikami cztero- lub sześciocylindrowymi. W sumie sprzedano wówczas 7,017 takich aut.

   W następnym roku Kaiser sfinalizował porozumienie z siecią handlową Sears. Kaiser sprzedawał Henry J pod marką Allstate. Henry J i Allstate były prawie identyczne, różniły je jedynie grill chłodnicy, kołpaki na koła, ornament, oznaczenia, inne wyposażenie oraz wyjątkowo opony i baterie marki Allstate. Jednak po dwóch latach sprzedaż okazała się słaba i Sears wycofał Allstate’a ze swoich punktów handlowych.

   Ciekawostką jest to że samochód Henry J był oferowany w… Japonii, na mocy porozumienia handlowego zawartego pomiędzy firmą Kaiser Corporation a East Japan Heavy-Industries, spółką córką grupy Mitsubishi.

   W roku 1952 wprowadzono modele Corsair (z silnikiem czterocylindrowym) I Corsair Deluxe (z silnikiem sześciocylindrowym). Miały one zaktualizowany design nadwozia i lepsze wykończenie, co znalazło odbicie w wyższej cenie. Grill chłodnicy rozpościerał na pełnej długości przodu, zaś tylne światełka wkomponowano w tylne ogony.

   Na rok 1953 model Henry J Corsair doczekał się zmian stylistycznych oraz otrzymał mniejszy dolnozaworowy silnik. Koncern KFC reklamował samochód jako „najłatwiejszy w prowadzeniu, manewrowaniu, parkowaniu, obsługi oraz najtańszy w utrzymaniu”.

    W 1954 roku do 1,286 dolarów obniżono cenę za sześciocylindrowego Corsaira Deluxe, który uprzednio kosztował 1,437 dolarów (124 dolarów mniej niż w poprzednim roku). Nowością były akcesoria i gadżety związane z bezpieczeństwem: miękka deska rozdzielcza, przednia szyba wypadająca w razie kolizji. Nowy był także gaźnik zwany Penny Minder, który obniżał spalanie do 7,8 litrów na sto km (30 mil na galon).

    Niestety co roku spadała sprzedaż pomimo wysiłków marketingowych. Dla porównania 1950 roku Henry J zajął 1,35 procent rynku, a w końcowym roku istnienia jedynie 0,02 procent rynku. Choć samochód ten był tanim autem, to jednak wysokie były koszty wytworzenia i robocizny. Henry J. Kaiser miał nadzieję, ze poprzez zwiększenie dynamiki sprzedaży obniżą się relatywnie koszty produkcji, jednak rzeczywistość brutalnie zweryfikowała te plany. Amerykański rynek motoryzacyjny ożywił się I stał się wielce konkurencyjny, zwłaszcza dla nowych lub małych producentów, których dotknęła boleśnie bezpardonowa wojna cenowa uprawiana przez Wielką Trójkę: General Motors, Forda i Chryslera.

    U konkurencji zwłaszcza u Nasha znakomicie sprzedawał się kompaktowy Rambler. Nie bez znaczenia było to, że model ten był oferowany także jako kabriolet w segmencie małych samochodów oraz z lepszym wyposażeniem.

    Firma doradcza Kiplinger w swoim rocznym raporcie oceniała Nasha jako “dobrze wyposażony, stylowy, a równocześnie ekonomiczny I łatwy w prowadzeniu samochód”. Nie mówiąc juz o tym, że Rambler był oferowany w kilku wersjach nadwozia (kombi, hardtop, sedan). Zaś Henry J był prostym nieledwie oznaczonym samochodem. Klienci zaczęli już wyczuwać różnicę znaczeniową pomiędzy „niedrogim” a „tanim”, co stawiało Henry’ego J w nienajlepszym świetle. We wrześniu 1953 roku ta sama firma Kiplinger określiła Henry’ego jako najtańszy środek transportu. Rzecz jasna ta opinia miała duży wpływ na potencjalnych kupujących, zaś pod względem wizerunkowym Henry J plasował się na samym dole tabeli.

   Wysiłki koncernu Kaisera by zwiększyć sprzedaż na rynku małych tanich samochodów zbiegły się ze zmianą upodobań klientów do dużych samochodów. Na początku roku 1953 Willys-Overland został przejęty przez koncern KFC (w tym czasie pierwsza firma przemianowała się na Willys Motors, Incorporated). Zarząd koncernu podjął wtedy decyzję o wstrzymaniu produkcji Henry’ego J pod koniec tego samego roku. Fabryka w Willow Run została zaś wydzierżawiona koncernowi General Motors. W międzyczasie pożar strawił fabrykę automatycznych skrzyń biegów w Livonii i prawie całą produkcję skoncentrowano w fabrycznym kompleksie Jeepa w Toledo. Zaś produkcję Henry’ego J przeniesiono do fabryki w stanie Ohio. Trzeba tu wspomnieć, że w Toledo kontynuowano produkcję nieco podobnego samochodu Willys Aero. Pozostałe niesprzedane egzemplarze Henry’ego J z rocznika 1953 sprzedawano jako rocznik 1954. Oba roczniki różnią się jedynie prefiksem “54” w numerze seryjnym nadwozia.

Wymiary:

Rozstaw osi: 100 cali (2,500 mm)

Długość: 174.5cali (4,432 mm) (1950) lub 178 cali (4,521 mm) (1953-1954)

Szerokość: 70 cali

Waga: 2,341 funtów (1,062 kg)

Silniki:

Czterocylindrowy rzędowy dolnozaworowy: 134.2 cali sześciennych (2.2 l)

Sześciocylindrowy rzędowy dolnozaworowy :161 cali sześciennych (2.6 l)

  • 1950henryjad00
  • 1951henryjad04
  • 1952henryjad02
  • 1953henryjad01

Simple Image Gallery Extended

 

Leave a comment

Make sure you enter the (*) required information where indicated.Basic HTML code is allowed.

Interesting Websites