Henry J. Kaiser był człowiekiem lubiącym się zajmować się niezwykłymi rzeczami. Podczas II-iej Wojny Światowej budował statki i zgromadził doświadczenie i pokaźny kapitał. W roku 1942 zaczął się zastanawiać się nad produkcją samochodów. Zamierzał on budować auto z tworzywa sztucznego, jednakże porzucił on ten koncept. W roku 1945 założył wraz z Joe Frazerem, właścicielem upadłego co dopiero przedsiębiorstwa Graham-Paige spółkę Kaiser-Frazer Corporation.
Ci dwaj pełni optymizmu panowie zamierzali dać odpowiedź "Wielkiej Trójce" z Detroit budując szczególne samochody. Pierwszy pomysł Frazera na auto z przednim napędem nigdy nie wszedł do produkcji z powodu kosztów. Pierwszym seryjnym samochodem koncernu produkującego samochody dwóch marek różniących się jedynie wyposażeniem był model z pontonowymi błotnikami zaprojektowany przez Howarda "Dutcha" Darrina. Szybko posypały się zamówienia na owe niezwykłe auto.
Jednakże z powodu wielkiego popytu firma nie była w stanie wywiązać się z zobowiązań wobec klientów (brak materiałów i słaba sieć sprzedawców), ci spowodowało, że ludzie się rozczarowali. Szybko wyszedł na jaw inny zniechęcający fakt, że ten samochód był napędzany jedynie sześciocylindrowym silnikiem. Pod koniec lat 40-tych XX wieku oferowano jednak także z ośmiocylindrowym silnikiem. Henry J. Kaiser stawiał jednak na rozwój idei małego samochodu zamiast na rozwijanie techniki silników. Kazał zaprojektować Howardowi Darrinowi małe auto nazwane "Henry J" napędzane cztero lub sześciocylindrowym silnikiem Willysa. Auto jednak okazało się zupełną porażką. Na bazie modelu Henry J powstał Darrin.
Miał on ekstrawagancko zaprojektowane nadwozie z tworzywa sztucznego, które nawet z zamkniętym dachem wyglądało bardzo zachęcająco. Sprzedano także kilka egzemplarzy także ze sztywnym dachem lub z dachem typu landau. Panoptikum były jednak chowane do kieszeni w karoserii przesuwane drzwi! Kierowca lub pasażer musieli się wykazać się pewną akrobacją, gdyż drzwi otwierały się na szerokość jedynie 40 centymetrów!. Łącznie zbudowano jedynie 435 sztuk tego niesamowitego kabrioletu.
Na wielkość sprzedaży wpłynęła przede wszystkim cena: kosztował prawie tyle samo co Cadillac czy Lincoln z podstawowym wyposażeniem (3668 $). Ostatnie 100 sztuk kupił sam Howard Darrin i wystawił je w swoim naprędce zbudowanym pawilonie wystawowym. Kilka egzemplarzy wyposażył w seryjną widlastą ósemkę Cadillaca, przez co można było osiągnąć iście rakietową prędkość 140 mil na godzinę, podczas gdy Darriny z jednostką Willysa o mocy 90 KM nie były nawet w stanie wepchnąć kierowcy w przednie siedzenie. W roku 1947 sytuacja koncernu wyglądała jeszcze różowo, jednakże pod koniec roku 1955 zadłużenie koncernu przekroczyło 100 milionów dolarów, co zmusiło firmę do ogłoszenia upadłości. Nawet idea produkcji Jeepa przez firmę Willys nie pomogła uratować firmy.
Silnik: 161 cali sześciennych (2.6 L) górnozaworowy sześciocylindrowy, moc 90 KM, późniejszy silnik to V8 górnozaworowy żeliwny od Cadillaca Eldorado, pojemność 365 cali sześciennych, wiercenie/suw 3-1/4 x 3-3/4 cali cztery zawory
Skrzynia: mechaniczna 3-biegowa
Masa: długość: 184,1 cali (4676 mm), rozstaw osi 100 cali (2540 mm), Opony 6.00-15 przednia oś
Ilość egzemplarzy: 435
