Francuski łącznik / French Connection
Jimmy "Popeye" Doyle (Gene Hackman) jest nowojorskim policjantem.
Daleko mu jednak do przeciętnego stróża porządku. Jest niesamowicie skuteczny, ma niezwykłą intuicję i dostatecznie dużo odwagi, by działać na granicy prawa.
Pewnego dnia on i jego partner Rocco wpadają na trop gigantycznego przemytu heroiny. Szlak wiedzie z Marsylii aż do Nowego Jorku, gdzie działa tytułowy francuski łącznik. Narkotyki przerzucane są z Europy do Ameryki w nadprożach samochodów, w miejscu praktycznie niemożliwym do wykrycia.
Doyle okazuje się jednak geniuszem śledztwa, rozpracowuje całą szajkę i mimo znakomitego planu przestępców udaremnia narkotykową transakcję. Porażką jest jednak to, że łącznik nie zostaje zatrzymany.
Film Williama Friedkina został oparty na autentycznych wydarzeniach, jakie miały miejsce w 1960 roku, a pierwowzorem detektywa Doyle'a był genialny policjant o nazwisku Egan, który zresztą zagrał w tym filmie. Tu link do historii z Buickiem Invictą 1960, który został użyty do przemytu narkotyków w 1960 roku.
W 1972 roku "Francuski łącznik" został nominowany do Oscara i zdobył go aż w pięciu kategoriach, w tym za najlepszy film, dla najlepszego reżysera i dla najlepszego aktora.
Z ciekawostek warto dodać, że rola znakomitego hiszpańskiego aktora Fernando Reya, który zagrał francuskiego szmuglera narkotyków Alaina Charniera, była efektem pomyłki reżysera filmu. William Friedkin początkowo chciał innego aktora, także hiszpańskiego, Francisco Rabala, którego znał z wcześniejszego filmu "Piękność dnia", nie znał jednak jego nazwiska. W międzyczasie do Friedkina zgłosił się właśnie Rey, który niestety nie znał francuskiego. Gdy pomyłka wyszła na jaw, okazało się, że Rabal nie znał ani francuskiego ani angielskiego. I Friedkin zatrzymał Reya do roli Charniera.
Nie można nie wspomnieć o niesamowitej akcji pościgowej Jimmiego Doyle'a za Pierre'em Nicolim, gdzie pierwszy ściga autem drugiego, uciekającego pociągiem kolejki naziemnej. Filmowy pościg autem trwa ponad sześć minut i jest wirtuozerią reżysera. Ponieważ screenów było dużo (400), podzielone one zostały na sceny i opisane.
thriller 1971
reżyseria - William Friedkin
scenariusz - Howard Hawks, Ernest Tidyman
aktorzy:
Gene Hackman - Jimmy 'Popeye' Doyle
Fernando Rey - Alain Charnier
Roy Scheider - Buddy Russo
Tony Lo Bianco - Sal Boca
Marcel Bozzuffi - Pierre Nicoli
Frédéric de Pasquale - Devereaux
Bill Hickman - Mulderig
Ann Rebbot - Marie Charnier
Harold Gary - Weinstock
Arlene Farber - Angie Boca
Alan Weeks - Willie Craven, handlarz narkotykami
Eddie Egan - Walt Simonson
Al Fann - Informator
André Ernotte - La Valle
Irving Abrahams - Irving, mechanik w garażu policyjnym
Sonny Grosso - Bill Klein
Ben Marino - Lou Boca
Randy Jurgensen - Sierżant policji
William Coke - Motorniczy Coke
Patrick McDermott - Howard (Chemik)
Sheila Ferguson - The Three Degrees
Valerie Holiday - The Three Degrees
Fayette Pinkney - The Three Degrees
Fat Thomas - Mutchie (sceny usunięte)
zdjęcia - Owen Roizman
muzyka - Don Ellis
scenografia - Ben Kazaskow, Edward Garzero
producent - Philip D'Antoni -
producent wykonawczy - G. David Schine
montaż - Gerald B. Greenberg
kostiumy - Joseph Fretwell III
niewymienieni w czołówce
Sarina C. Grant - prostytutka na ulicy
Joe Lo Grippo - Tollbooth Collector
Melonie Haller - uczennica
Eric Jones (V) - mały chłopiec
Jean Luisi - epizod
Charles McGregor - stały klient baru na narkotycznym odlocie
Lora Mitchell - kobieta z wózkiem dziecięcym
Maureen Mooney - dziewczyna na rowerze
Silvano Nolemi - Robotnik doku
Darby Lloyd Rains - stripper
Burt Richards - oferent licytacji
Robert Weil - licytator
Pościg samochodowy - Car chase
